กลับมาเขียนแล้ววววว

หลังจากที่หายไป 7 เดือนตั้งแต่เดือนตุลาคม 2560 ผมก็พึ่งจะมาว่างตอนช่วงใกล้กับ
วันวิสาขบูชานี่เอง ที่ผมหายไปหลายเดือนก็ไม่ใช่อะไรนะ เนื่องมาจากว่ามีปัญหาเข้า
มาในชีวิตมากมายหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องแฟน เรื่องไปเที่ยว เรื่องจะสร้างบ้านที่
ตจว. รวมไปถึงเรื่องที่พ่อผมป่วยหนักจนสุดท้ายแล้วพ่อผมเสีย หลายๆเรื่องมันทำผม
จุกจนแน่นไปหมด ระยะเวลากว่า 2 เดือนที่ผ่านมาผมแทบไม่ได้จับคอมพิวเตอร์เลย
เพราะต้องคอยดูแลพ่อที่โรงพยาบาลตลอด เรียกว่าไปโรงพยาบาลบ่อยกว่าไปตลาด
เสียอีก ผมคอยป้อนข้าว ป้อนยา ป้อนน้ำให้พ่อ แต่ท้ายที่สุดแล้วพ่อผมก็สู้โรคไม่ไหว
จากผมไปตลอดกาล

ในใจผมมีเรื่องที่อยากเล่า อยากเขียน อยากระบายลงในบล็อกเต็มไปหมด หลายเรื่อง
มันอัดอั้นอยู่ในใจ แต่ในตอนนั้นก็ยังไม่มีอารมพอที่จะมานั่งเขียน แต่ตอนนี้ผมคิดว่า
ผมดีขึ้นมากแล้ว อาจจะเพราะเริ่มทำใจได้ในหลายๆเรื่อง เลยมีความรู้สึกอยากกลับ
มาเขียนบล็อกแล้ว เรื่องบางเรื่องโดยเฉพาะเรื่องของความตายและการจากลาบางครั้ง
มันก็ยากที่จะทำใจ รวมถึงยากที่จะอธิบายความรู้สึกออกมาเป็นคำพูด ของแบบนี้ถ้า
ไม่เจอด้วยตัวเองก็ไม่มีทางเข้าใจถึงความรู้สึกที่ต้องสูญเสียเลยนะ มันพูดยากอะแต่
ผมก็จะพยายามเรียบเรียงให้ฟังนะ